Onze reis door Navarra en de Pyreneeën zat vol onverwachte wendingen. Van de uitgestrekte, semi-woestijnachtige vlaktes van Las Bardenas Reales tot de charmante middeleeuwse straatjes van Aínsa, iedere bestemming bracht nieuwe ontdekkingen. We verkenden verlaten grotwoningen, proefden de beste olijfolie en werden zelfs verrast door een brandende graafmachine. Of het nu de rust van de bergen was, een dorpsfeest in Vielha, of een humoristische “slippersituatie”, deze reis bleek een aaneenschakeling van bijzondere momenten.

Alfaro: Het Dorp van de Ooievaars

Alfaro is een dorp dat letterlijk wordt gedomineerd door honderden ooievaarsnesten, een indrukwekkend fenomeen dat we eerder zagen in het Portugese plaatsje Comporta. Wat we toen echter niet meemaakten, was het spectaculaire moment waarop de ooievaars bij avondschemering massaal terugkeren naar hun nesten. Een bijzondere belevenis.

Bij aankomst op de camperplaats in Alfaro blijkt dat we er helemaal alleen staan. Nabij het riviertje zitten twee mannen op een bankje, naast een kleine pop-uptent. De omgeving voelt smoezelig en onprettig aan. Jouke vraagt aan Edwin of hij de recensies van deze plek heeft gelezen. Wanneer we ze bekijken, slaat de twijfel toe.

De berichten liegen er niet om: gisteravond zijn er ‘ongure’ figuren gespot, waardoor sommige camperaars alsnog besloten te vertrekken. Nog verontrustender zijn de verhalen over overvallen door mensen met kapmessen, waarna camperaars in paniek de nacht zijn ontvlucht.

Lees onze tips over:
Alles wat je nodig hebt voor een comfortabele camperreis

Geen ooievaars voor ons vandaag, veiligheid eerst! We rijden door naar Arguedas, een populaire camperplaats vlak bij de ingang van de semi-woestijn Las Bardenas Reales. Hier ontdekken we enkele huisjes van vroegere grotbewoners. Althans, ‘vroeger’? Tot 1960 woonden hier daadwerkelijk mensen. En wanneer Jouke een paar pantoffels ziet staan en we nieuwsgierig achter een muurtje kijken, blijkt er zelfs nu nog iemand te slapen.

De camperplaats is vol, maar gelukkig is er een overloop naar het naastgelegen parkeerterrein. Hier staan we met zo’n vijftig campers bij elkaar, klaar voor een rustige nacht. Tenminste, zolang de deur dicht blijft. Want zodra je ook maar één stap buiten zet, word je direct aangevallen door een miljoenmiljard muggen! Gelukkig hebben we een elektrische vliegenmepper bij ons.

Las Bardenas Reales de Navarra: Van Grotbewoners naar Woestijnavontuur

We laten de grotwoningen achter ons en rijden naar de ingang van de semi-woestijn Bardenas Reales. Daar komen we voor het eerst veel andere Nederlanders tegen. Vanaf hier kun je een 34 kilometer lange rondrit maken door de woestijn.

Je kunt de route afleggen met een 4×4, buggy, elektrische mountainbike of gewoon met je eigen auto of camper. De toegang is volledig gratis. Maar let op: heb je een witte auto, dan kom je gegarandeerd met een bruine terug, ongeacht het weer! Wij beperken ons tot het panoramische uitzichtpunt over de woestijn.

In de verte zien we de iconische ‘Castildetierra‘ staan. Snel nog een paar foto’s maken, en dan op naar onze volgende bestemming.

Tudela: Geschiedenis, Tapas en een Slipper minder

In de middag bezoeken we het plaatsje Tudela (doki?). Toeval of niet? Bij vertrek uit de woestijn grapte Edwin nog: “Het zou wat zijn als je slippers bij de buitendeur blijven staan als je wegrijdt.” En wat denk je? Eén slipper weg… Toedeledokie!

Vergeleken met eerdere stadjes oogt Tudela wat grauwer. Ook de mensen lijken wat stugger dan in bijvoorbeeld de Rioja-regio.

Toch heeft het stadje zeker zijn charme. Sommige delen ademen nog de sfeer van de oudheid, terwijl andere juist wat gewoner aandoen. Ondertussen scheurt iemand met een crossmotor door het stadscentrum. Knetter, knetter… continu opletten dus! Of beter gezegd: knettergek! Even verderop ruilen twee mannen ‘appels’ uit hun rugzakken, en op verschillende plekken zien we mensen die er niet al te fris uitzien.

Het centrale plein ‘Plaza de los Fueros‘ is daarentegen prachtig. De gebouwen rondom hebben dezelfde bouwstijl en de gevels zijn versierd met familiewapens. Ook het plein met drie naastgelegen kerken is bijzonder, vooral als je op de details let, de verschillen zijn groter dan je op het eerste gezicht zou denken.

Uiteraard mag een portie ‘patatas bravas’ op het terras niet ontbreken. Samen met andere tapas vormt het een prima maaltijd.

Gek op spelletjes? Dit zijn leuke spelletjes voor 2 personen!

Daarna rijden we door naar de supermarkt, of beter gezegd, een gigantische ‘shopping mall’. Wat een enorm complex, met ontelbaar veel winkels onder één dak! Het vinden van yoghurt en toetjes blijkt nog een hele zoektocht. En omdat het hier niet bepaald campervriendelijk is, vraagt deze rit wat stuurmanskunst. Een beetje spookrijden terwijl de politie toekijkt? Ach, het hoort erbij.

Via een uiterst smal straatje bereiken we onze volgende overnachtingsplek. Geen wijnboer dit keer, maar een idyllische plek tussen de olijfbomen. Morgen staat een proeverij op de planning. We zijn benieuwd, maar dronken? Dat zullen we vast niet worden!

Overnachten op een Olijfolieplantage: Oil Artajo

Heerlijk wakker worden met uitzicht op de zonsopkomst vanuit het raam van de camper. Vandaag begint onze dag met een olijfproeverij, een welkome afwisseling van de gebruikelijke wijnproeverijen.

Voor olijfolie heb je natuurlijk geen druiven nodig, maar olijven. De bomen staan, net als druivenranken, in lange rijen. Het is belangrijk dat de ene helft van de bomen de ochtendzon krijgt, terwijl de andere helft de middagzon ontvangt. Dit proces vertoont veel gelijkenissen met de wijnproductie, evenals de rijping in vaten.

Olijfolie wordt opgeslagen in aluminium vaten, net zoals we eerder zagen bij Chablis-wijn. Wat echter anders is, is het oogstseizoen. De olijven worden pas geoogst vanaf oktober, en de oogst kan doorlopen tot in december. Een vroege oogst levert veel aroma’s op, terwijl een late oogst meer olie oplevert. Een goede Extra Virgen olijfolie bevat wel 10 kg olijven per liter.

Voor de proeverij krijgen we plastic bekertjes met een deksel. Een beetje olie erin, draaien, ruiken en proeven maar! Het is een leuke beleving op een prachtige locatie, bij Oil Artajo!

Refugio El Pajar (Castilsabás): een rustige stop in de Pyreneeën

Aan de rand van de Pyreneeën ligt het pittoreske dorpje Castilsabás, een klein gehucht in een regio waar rust de boventoon voert. Het heuvelachtige landschap is perfect voor wandelingen, waar je uren kunt lopen zonder iemand tegen te komen. In de wijde omtrek zijn geen cafés, restaurants, benzinestations, terrasjes of winkels te vinden. Alleen stilte en rust, verder niets!

Na een warm ontvangst staan we op mini-camping Refugio El Pajar. Dit is eigenlijk een aangepaste achtertuin waar slechts zes kleine campers of busjes kunnen staan. Samen met een aantal andere camperaars, waarvan twee uit Nederland, brengen we hier de nacht door.

Het enige wat je hoort zijn de krekels en de wind die door de bomen raast. Oh ja, en vliegen! Die vermenigvuldigen zich met een snelheid die je niet kunt bijhouden. Verder is het heerlijk rustig. We hebben het geluk dat er in de verte een bruiloft gaande is, compleet met blaaskapelmuziek. Terwijl Edwin naar de muziek luistert, leest Jouke een boek in het zonnetje.

Edwin begint met het avondeten en geeft Jouke een kleine cursus: ‘Hoe maak je magnetron-groenten warm op kokende aardappelen?’ Met een perfect gebakken entrecote is het een heerlijke maaltijd.

Lees onze tips over:
Alles wat je nodig hebt voor een comfortabele camperreis

Ondertussen krijgen we nieuwe buren: een Duits stel met een kind en een hond. Ze praten luid en bellen als Italianen, waardoor de rust helaas verdwijnt. We besluiten dat het tijd is om morgen weer verder te gaan, richting de bergen van de Pyreneeën. Dit heuvelachtige landschap is prachtig, maar de bergen mogen voor ons toch iets hoger en ruiger zijn. Zeker in de Pyreneeën!

Maar we gaan niet voordat we gedoucht hebben. Twee kotjes staan naast elkaar, met een toilet en douche in één. Het voelt enigszins Balinees aan. Eerst mag Edwin een salamander verjagen die via het raam naar binnen is gekropen. Daarna controleren we of de gasfles is aangezet, waaraan de geiser hangt. Het douchegordijn, zo’n plastic geval, is smoezelig en heeft totaal geen effect omdat de douchetegels hoger liggen dan de vloer ernaast. Tot slot levert de geiser zo’n 10 liter warm water. Als je een koude douche krijgt, weet je dat je te veel hebt verbruikt (of dat iemand anders je voor was)!

Als we willen vertrekken, is er niemand te vinden om te betalen. Samen met andere Nederlanders leggen we wat geld in een envelop en stoppen deze in de brievenbus. We hopen maar dat ze het vinden.

Aínsa: Een Middeleeuws Dorp met onverwachte Wendingen

Via een prachtige route rijden we naar Aínsa, een middeleeuws dorpje in de Pyreneeën. Tijdens onze rit maken we enorme hoogteverschillen, en na elke bocht verandert het uitzicht. Van weelderige jungleachtige landschappen tot dieprood gekleurde rotsen, van een azuurblauw meer tot dreigende, gitzwarte wolken. Opeens worden we verrast door een graafmachine die in brand staat.

Enkele minuten later komen we de politie tegen, gevolgd door een ambulance en pas veel later de brandweer. Wat we toen nog niet wisten, is dat we met één kant van de camper net door lekkende olie hebben gereden. De olie spatte omhoog via de wielen, waardoor we bij aankomst in Aínsa eerst een schoonmaakklusje moesten doen. Eén helft van de camper is nu glimmend schoon, de andere helft is een slagveld van dode vliegjes.

Bij aankomst in Aínsa blijkt er een ecologische beurs gaande te zijn. Er staat een grote tent met stands over duurzaamheid, eten en drinken. Jouke krijgt een persoonlijke uitleg en privéproeverij over honing. Bijna, werd haar ook nog een zeepje aangesmeerd waarmee je je haar kunt wassen.

We besluiten eerst wat te eten in een restaurantje. Alles zit vol! Bij de pizzeria willen ze wel een plekje voor ons maken. Stoelen worden van binnen naar buiten gehaald en zo genieten we van een ‘ovenheerlijke’ lasagne (uit de houtskooloven). Na de maaltijd bezichtigen we het middeleeuwse dorpje. De gebouwen zijn schitterend, de inscripties in de houten deuren prachtig, de mensen gemoedelijk en de ambachtelijke winkeltjes een genot om doorheen te wandelen.

Vervolgens keren we even terug naar de camper, om te genieten van het uitzicht op de bergen en alles om ons heen. Tobi geniet intussen van een zalmstokje. In de avond keren we terug naar het middeleeuwse dorpje, dat letterlijk aan de overkant van de straat ligt. De gevels zijn mooi verlicht en de barretjes stralen een gezellige sfeer uit.

Uiteindelijk belanden we op een terras. Jouke wil graag een ‘Tinto de Verano‘ proeven, een tip van een vriendin. De cocktail staat niet op de kaart, maar ze weten precies wat ze bedoelt. Een halve liter is het minimum! Als bijna iedereen naar huis is, sluiten wij af op het terras. Wat blijkt? Jouke’s cocktail is veel goedkoper dan Edwin’s biertje.

Net als we in onze eerste diepe slaap liggen, begint de koelkast te piepen: gasfles leeg! Samen, in het donker, stappen we naar buiten, zaklamp in de hand, en sluiten een nieuwe gasfles aan. Vervolgens kunnen we weer heerlijk verder slapen.

Pico de Aneto en de reis naar Vielha: Van ruige rotsen tot kleurrijke festiviteiten

Na een ochtendwandeling door het middeleeuwse dorp Aínsa, staat vandaag een bergetappe naar Vielha op het programma.

De oorspronkelijke route die we in gedachten hadden, blijkt niet mogelijk. Vanwege hevige regenval zijn er aardverschuivingen geweest, waardoor twee belangrijke tunnels zijn ingestort en delen van het wegdek verzakt zijn. Gelukkig rijden we achter het slechte weer aan en nemen we de zon mee.

Een bijkomend voordeel is dat we, doordat we om moeten rijden, dichtbij de hoogste berg van de Pyreneeën komen. Veel mensen associëren de Pyreneeën met Frankrijk, maar een groot deel van het gebergte, inclusief de hoogste bergtop, ligt in Spanje.

Pico de Aneto is 3.404 meter hoog. Ter vergelijking: de Großglockner, met 3.798 meter de hoogste berg van Oostenrijk, biedt wellicht een goed beeld van de hoogte.

Hoe ruiger de rotsen, hoe enthousiaster Jouke wordt. Met haar neus tegen de voorruit gedrukt, bewondert ze elke hoogte en diep dal. De watervallen, de kleuren van het gesteente, de groene natuur en de kale bergtoppen zijn allemaal even adembenemend.

Van links naar rechts, omhoog en omlaag, slingeren we door de bochten naar Vielha. Het is een totaal ander dorp dan Aínsa. Van 25 graden dalen we naar 15 graden. De bouwstijl verandert van middeleeuws naar gebouwen met spitse daken. Authentieke winkels maken plaats voor sportwinkels en souvenirshops.

In Vielha vallen we met onze neus in de boter, want daar vindt het jaarlijkse culturele dorpsfeest ‘Hèsta Major de Vielha‘ plaats. Hoewel we de achtergrond van dit festijn niet kennen, zien we dat jong en oud verkleed is in het thema oceaan en onderwaterwereld. Kwallen gemaakt van versierde paraplu’s, duikers met zuurstofflessen op hun rug en kinderen verkleed als vissen gevangen in netten… Het geheel doet denken aan een carnavalsfeest zoals we dat kennen in het Brabantse land.

Met uitzicht op de bergen, terwijl de wolken wisselend de toppen bedekken, genieten we van onze laatste avond in Spanje. Morgen steken we de grens over naar Frankrijk en zetten we ons vakantieavontuur voort.

Lees onze tips over:
Alles wat je nodig hebt voor een comfortabele camperreis