Waar gaan we deze zomer op vakantie? Dat is ongeveer de meest gestelde vraag in de afgelopen week. Ons antwoord was dan vaak “Geen idee! Met ons weet je maar nooit”. Normandië, Denemarken? Zelfs tot vanochtend hadden we geen idee waar we vanavond slapen. Het plan is om richting Moezel te gaan. Niet perse omdat we Moezel wijn zo lekker vinden. Wel voor het weer dat in de komende weken zeer warm is. Voor de zon hoeven we dus niet naar Italië en zoeken we alleen nog het Toscaanse landschap.

Deze activiteiten mag je zeker niet missen!

Zulpich het romeinse stadje

Ruim 100 kilometer van huis ligt het plaatsje Zulpich. We verblijven op een mooie camperplaats naast een meer. Aan de andere kant kijken we oneindig ver over het landschap. Je zou bijna denken dat het Toscane is, toch?

Via een mooi wandelpad lopen we naar het centrum van Zulpich. Het wandelpad lijkt op een lange oprijlaan. Totaal circa twee kilometer vanaf Seepark Zulpich (het meer) waar we verblijven.

Zulpich noemen ze ook wel het romeinse stadje (römerstadt). Rond het stadje bevindt zich een oude stadsmuur. In het centrum zijn veel oude restanten van kastelen te vinden. Ook mooi zijn de kasteeltuinen waar rondom allerlei appelbomen groeien. Een appeltje voor de dorst, direct van de boom, is met het warme weer vandaag een zeer welkome aanvulling.

In Zulpich komen we een paar locals tegen. Toeristen zijn hier nauwelijks te bekennen. De mensen zijn vriendelijk, begroeten elkaar en in de winkelstraat hangt een dorpse sfeer. Eerst genieten we bij de plaatselijke bakkerij van koffie met vlaai. Daarna drinken we nog wat op het terras By Memo.

Terug bij de camper zitten we gezellig onder de luifel. Jouke wijst in de verte naar een vliegtuig waarvan het lijkt of die net is opgestegen. Jouke’s hand gaat omhoog en precies op dat moment komt een merel aanvliegen, recht tegen haar hand. Waarop ze zegt “beter één vogel in de hand dan tien in de lucht”.

Zulpich telt ruim 20.000 inwoners. Zowel de oude stad als het meer zijn zeker de moeite waard om te bezoeken. We gingen voor één nacht, het werden er twee.

Camping Koblenz aan de Deutsches Eck

Na onze ochtendwandeling, door het bos langs het Zulpich meer, rijden we verder naar Koblenz. Rijden we binnendoor of via de snelweg? Doe maar binnendoor dan zien we meer van het landschap. Totdat we de eerste snelweg oprit naar Koblenz tegenkomen waardoor we in plaats van twee uur rijden toch binnen een uur op plaats van bestemming zijn.

In Koblenz heb je niet veel keuze voor een verblijf met de camper. Camping Koblenz is eenvoudig, relatief duur maar wel mooi gelegen. Het ligt recht tegenover het monument Deutsches Eck met het ruiterstandbeeld gelegen op een landtong waar de rijn en Moezel samenkomen.

Hier begint ons Moezel avontuur!

Na de rit genieten we van het zonnetje en lopen even naar de supermarkt met naastgelegen bakkerij. Hier kunnen we morgenochtend verse broodjes halen. Op de camping treffen we veel Nederlanders aan. Je hebt hier dus snel aanspraak. De ene is met een mega camper, de ander met fiets en tent. Gemeenschappelijk is dat ze graag allemaal Koblenz bezoeken. En dat is precies wat wij morgen gaan doen.

Koblenz waar de Rijn en Moezel in elkaar overgaan

Aan de overkant van de oever ligt Koblenz. We kunnen lopend via een brug over de Moezel of vlak voor de camping instappen op een veerbootje. Wij kiezen voor dat laatste en gelukkig mogen hondjes ook mee over varen.

Gek genoeg heeft het veerbootje de naam Liesel. Als je zelf in het dorpje Liessel woont best grappig, toch? Ook de schipper vindt dit best lollig en begint plotseling in het Nederlands tegen ons te praten. En dat terwijl we toch écht in Duitsland zijn. De beste man is gepensioneerd, woonachtig in België en heeft hier een zomerse hobby.

In Koblenz lopen we naar ‘AltStadt’, het oude gedeelte van Koblenz. We lopen door smalle straatjes, over mooie pleintjes en langs oude kerkgebouwen. Naast het oude stadscentrum bezit Koblenz ook een nieuw gedeelte. Een winkelstraat met alle grote merken, een heus forum en moderne pleintjes met waterfonteinen voor enige verkoeling.

In Koblenz zien we veel Nederlandse toeristen en een handvol lokale inwoners. Opvallend genoeg maakt iedereen in de stad graag een praatje. Publiekstrekker Tobi helpt natuurlijk wel mee.

Via een keizerlijk slot lopen we door naar het water, van de Moezel naar de Rijn. Vanaf hier kun je met een gondel omhoog naar de vesting “Ehrenbreitstein”. Na een heerlijk verkoelend waterijsje staan we opeens op de “Deutsches Eck”. Dit is het kruispunt waar de Rijn en Moezel in elkaar overgaan. Zo een plek waar je het gevoel hebt dat je op de punt van de Titanic staat.

Na twee keer een halve liter, één voor Jouke en één voor Edwin, in een échte Duitse Biergarten varen we met bootje ‘Liesel’ terug naar Camping Koblenz. Iedereen is moe dus dat wordt heerlijk slapen vannacht.

Cochem een toeristisch stadje aan de Moezel

Als we vandaag wakker worden in Koblenz is het tijd om verder te gaan. Via de weg langs de Moezel rijden we naar Cochem, circa vijftig kilometer verderop. In Cochem vind je een aantal camper plaatsen direct langs de Moezel. We hebben geluk! Een Tilburgse vrouw met drie kinderen en Belgisch kentekenplaat maakt plaats voor ons. Reden: de telefoons van haar kinderen zijn leeg. Komen wij goed weg!

We plaatsen de stelblokken onder de wielen en daar gaan we, het stadje Cochem in. “Hey…” en de rest van de woorden zullen we je besparen. “Het klinkt alsof jullie Brabanders zijn”, horen we vanaf het terras. Het praatje wat daarop volgt was kei gezellig waarbij ons gelijk duidelijk wordt dat in Cochem meer Nederlanders te vinden zijn dan Duitsers.

Het plaatsje Cochem is toeristisch en zeker leuk om een keer doorheen te slenteren. Via een klimmetje kun je naar kasteel Cochem. Eenmaal boven aangekomen geniet je van een historisch bouwwerk met schitterend uitzicht over het stadje. Verder vind je in de winkelstraatjes van Cochem mooie gebouwen, leuke winkeltjes en gezellige mensen. Terug bij de camper zien we veel lege plekken naast ons. Zou het niet fijner zijn als we wat dichter bij andere camperaars staan? Zo gezegd, zo gedaan. Jouke rent voorop met de stelblokken in haar hand. Snel naar een ander vak omdat ze in de verte een andere camper aan ziet komen. Weer geluk, net op tijd. De beste plek is voor ons! Zo slapen we vannacht in Cochem aan de Moezel met uitzicht op een sprookjesachtig kasteel.

Booking.com

Poltersdorf het meest idyllische plekje aan de Moezel

Misschien is dit wel het meest idyllische plekje dat we tegenkomen tijdens onze vakantie. We zijn in Poltersdorf. Een dorpje met slechts 300 inwoners waaronder een aantal wijnboeren. Vrijwel allemaal met een B&B aan huis en een eigen wijnproeverij. Ook is er een winkel en een heuse info toerisme in de vorm van een wegwijs bord waarop alle wijnboeren uit het dorpje staan afgebeeld.

Het plekje waar wij verblijven is door de gemeente beschikbaar gesteld. Sinds kort vragen ze hier 7 euro om te overnachten maar niemand weet wie dat zou moeten innen. Kortom, voor ons een gratis nacht op een geweldige plaats. Bij aankomst staan we met drie campers op het veld. Niet veel later zijn we nog alleen. We kijken uit over de wijnranken met witte en blauwe druiven wat best bijzonder is voor de Moezelstreek. Verder genieten we van een schitterend heuvellandschap met in de verte uitzicht op ruïne Burg Metternich behorende bij het dorpje Beilstein.

Nadat we verschillende keren de camper hebben verplaatst denken we het ideale plekje te hebben gevonden. Omdat Tobi moe is van de afgelopen dagen, en wij ook, houden we vandaag rustdag. Dit betekent voor ons dat je lui mag zijn om het lui zijn. Vooral niks doen. Recht voor je uit staren. Kijken of je de druiven ziet groeien en Tobi niet ten prooi valt aan de continu overvliegende roofvogels.

Hoe kun je dat op deze idyllische plek beter doen dan met een overheerlijke biologische roséwijn, een kaasplankje en een overdosis aan zon? Nou, dat hebben we dus gedaan! Creatief als we zijn is het zelfs gelukt om op ons campinggas brandertje een éénpansgerecht te kokkerellen.

Vlak voor zonsondergang koelt het af naar acceptabele temperatuur. Tobi wordt actiever dus gaan wij mee om het dorpje Poltersdorf te verkennen. Hoewel het zeer klein is vinden we het toch zeer mooi. Zo hebben wij ons avondwandelingetje gemaakt en telt Poltersdorf vannacht twee inwoners meer.

Ellenz de andere helft van Poltersdorf

Waar we gisteren nog verbleven in Poltersdorf zijn we vandaag verhuist naar Ellenz. Niet perse vanwege de locatie maar wel vanwege stroom, een lekkere douche en broodjesservice in de ochtend. Dat maakt het vakantieleventje wel zo aangenaam.

In Poltersdorf hadden we geen enkele voorziening dus moest ook het afval mee naar Ellenz. Na wat zoeken hebben we een prullenbak gevonden waarin we onze plastic tasjes met restafval kwijt kunnen. Even goed aanduwen dan lukt het wel. Totdat Edwin’s hand begint te branden. Oeps.. vergeten dat vanochtend een wijnglas is gesneuveld wat in die tas zit, auw!

Ellenz is de andere helft van Poltersdorf. Ellenz en Poltersdorf zijn namelijk twee samengevoegde dorpjes. Het dorpje Ellenz telt 450 inwoners. Ook hier vind je voornamelijk wijnboeren en enkele toeristen. Als je meer te weten wilt komen over de Moezelwijn kun je met of zonder gids het weinlehrpfad volgen. Dit is een wandelpad tussen de wijnranken van Ellenz-Poltersdorf.

Dat hier alles draait om wijn wordt duidelijk tijdens ons avondwandelingetje. In het dorpje vind je decoratie van wijnvaten en persmachines. Op iedere hoek van de straat kun je overnachten en deelnemen aan een wijnproeverij. Sommige huizen zijn voorzien van muurschilderingen over Moezelwijn. We komen zelfs een trekautomaat tegen waar je een fles of eventueel hele dozen wijn uit de automaat laat storten.

In diezelfde straat horen we in de verte live muziek en besluiten een kijkje te nemen. Dit soort onverwachte acties lopen vaker uit op een onvergetelijke avond. Helaas blijkt het een besloten feestje te zijn en kunnen we alleen op afstand meegenieten. Opeens zien we dat Tobi iets zwarts in zijn bek heeft. Het lijkt wel een plastic dekseltje. Als hij het spelenderwijs losgooit rolt het een beetje verder over straat. Toch maar eens beter kijken wat het is. Nog voordat we dichterbij komen krijgt het pootjes, begint opeens te lopen en verdwijnt in een putdeksel. Geen idee wat het was. We houden het maar op een muisje.

Beilstein het Doornroosje aan de Moezel

Tegenover Ellenz-Poltersdorf, aan de overzijde van de Moezel ligt Beilstein. Een dorpje met maar liefst 126 inwoners. En oh wat mooi! Volgens Jouke zou dit dorpje zo mee mogen doen in de film Harry Potter. Daarom noemen ze dit dorpje ook wel ‘Doornroosje aan de Moezel’.

Via een veerpont mogen we voor €1,50 overvaren. ‘Hunde sind frei’, dus ons Tobi is ook blij! Het dorpje is oud met gebouwen uit de 13e eeuw. Hoewel je eigenlijk alleen maar een klein rondje loopt in Beilstein kijken we continu onze ogen uit. Op het terras bij Hardy’s Café drinken we wat en kijken ook even binnen naar alle decoratie spulletjes in haar mini winkeltje. Een leuk dorpje om in een middag te bekijken en de oversteek met het pontje maakt dit bezoek natuurlijk superleuk!

Ediger-Eller met haar Moezel wijnprinsessen

Zondag! Ellenz-Poltersdorf is gesloten. ‘s ochtends vroeg luiden de kerkklokken. Omdat we pal naast de kerk in Ellenz verblijven horen we het kerkkoor samen met het kerkorgel zingen.

De bestelde broodjes liggen vroeg klaar om af te halen. Edwin was te moeilijk schrijven dus staat voor ons Friesen op de zak geschreven. Of beter zakken, want Jouke heeft een verrassing geregeld.

Voor het legen van de toilet cassette en ons teiltje met afwaswater is het even zoeken. De loosplek voor zwart water is goed verstopt en ons afwaswater loopt via een defecte afvoerpijp via een kapotte emmer alsnog over de bestrating.

Na precies 11 minuutjes en precies 11 kilometer zijn we in het dorpje Ediger-Eller. We vallen met onze neus in de boter want dit weekend is het “Heimat und Weinfest”!

Bij het kopje koffie komt Jouke’s verrassing tevoorschijn. Berlinerbollen met room en jam. In de middag proberen we nog even naar het dorpje te gaan maar dat is veel te warm waardoor Tobi niet verder komt dan de dichtstbijzijnde waterkraan voor een verfrissende douche.

Zoals eerder deze vakantie heeft Jouke weer geluk in het spel. Opnieuw wint ze overtuigend met het spel regenwormen. En Tobi, die ligt de hele middag heerlijk te slapen. In de avond, als het enigszins is afgekoeld, bakken we eerst samen pannenkoeken bij de camper en gaan daarna naar het centrum van Ediger-Eller.

In het dorpje zien we veel vakwerkhuizen en bouwwerken van vroeger. Een bakoven uit 1773 is slechts een voorbeeld. Na de rondwandeling door het dorpje sluiten we aan bij de wijnfeesten op het plein. Een harmonieorkest zorgt voor muziek en tussendoor verschijnen diverse acts van zanggezelschappen tot doedelzakspelers.

Ook vindt de jaarlijkse wijnprinsessen verkiezing plaats. Of dit nu om de dames of hun wijn gaat is ons niet helemaal duidelijk. Wel hebben we gehoord dat ze zich opmaken voor de traditionele stoelgang voor morgen, of zoals ze hier zeggen “die traditionelle stuhlgang”. Van horen zeggen is dit een optocht waarbij ze met een platte kar rondtrekken. Af en toe op een stoel gaan zitten en zuipen!

Leuk dat we een keer zo’n wijnfeest meemaken. Uiteraard hebben we ook meegedaan met ‘gein op het plein met een fles wijn’. En wat toen niet opgedronken werd is later die avond genuttigd tijdens een revanche op regenwormen. Nu heerlijk slapen in Ediger-Eller aan de Moezel.

Tip: Gek op spelletjes? Dit zijn leuke spelletjes voor 2 personen!

Via het shopping center in Zell naar Traben-Trarbach

Zachtjes tikt de regen op het camperraam. Vandaag voor het eerst water voor de zon.

Je zou bijna denken dat al het goede van boven komt want in een mum van tijd zijn vrijwel alle andere campers met de noorderzon vertrokken. Ook wij laten de ‘stuhlgang’ vandaag voor wat het is en gaan rijden. Waar gisteren nog circa twintig campers stonden laten we nu een leeg terrein achter met drie.

Halfweg rijden we een berg omhoog en stoppen in het plaatsje Zell. Hier vind je een gigantisch winkelcentrum van Globus. Ze hebben hier werkelijk alles van bouwmarkt tot apotheek, food en non-food en restaurantjes om te eten. Wij halen onze boodschappen en rijden weer door.

Hoewel we de hele reis proberen om de Moezel links naast ons te zien ontkomen we dit keer niet aan een oversteek naar de andere kant. Toch grijpen we gelijk de kans zodra die zich voordoet om weer terug te keren naar de overzijde.

Achteraf gezien was dat niet de beste keuze want het wegdek was zeer slecht. Als we nog 20 kilometer per uur op een 70 kilometer weg konden rijden is het veel. Ofwel, de ultieme test voor onze nieuwe wijnglazen die we gisteren hebben overgehouden van de wijnfeesten.

Gelukkig komen we heel aan op onze volgende bestemming, Traben-Trarbach. Wederom zo een duo dorpje wat we morgen gaan bezichtigen. Nog meer geluk is dat we het laatste plekje met uitzicht op de Moezel bemachtigen. Daar staan we dan, volop tussen de Nederlanders, met buren uit Noord-Holland en ons naastgelegen woonplaats Someren. Voor vandaag ‘zummere witte wel’.

Naast wat ‘ouwehoeren’, Jouke’s zelfgemaakte nasi en een drankje komen we niet ver van het camper terrein. Het meest ver is onze avondwandeling naar een naastgelegen camping op zo een 600 meter afstand. Daar treffen we, ook weer Nederlanders, met twee zelfbouw huisjes op wielen. Alles met eigen hand gemaakt op oude landbouw voertuigen. Prachtig hoe ze dit hebben gemaakt. En geweldig om hun ervaring te horen van een driedaagse reis om hier met de tractor te komen. Bovenal zijn wij benieuwd naar Traben-Trarbach morgen. En waar we morgenochtend in de buurt verse broodjes kunnen scoren.

Traben-Trarbach authentiek met prachtig uitzicht over de Moezel

Na een heerlijke nachtrust worden we wakker aan de Moezel, op zo een 1,5 kilometer afstand van de plaatsjes Traben en Trarbach. Gelukkig is het ons gelukt om dichtbij verse broodjes te halen. Achter het camper terrein ligt namelijk een tankstation met broodjeszaak.

Via een mooi pad langs de Moezel lopen we naar Traben-Trarbach. Onderweg genieten we van de vele bloemen en zien we zelfs een kolibrievlinder. Na een korte pauze op de schommelstoel komen we aan in Traben.

Eerst lopen we de brug over naar Trarbach. Dit dorpje vinden wij iets authentieker dan Traben. Op sommige delen vind je hier wel leuke straatjes. Toch zijn wij van mening dat de gebouwen minder sfeervol zijn dan in andere plaatsen die we hebben bezocht. Misschien heeft dit ook wel te maken dat veel winkels en restaurants momenteel gesloten zijn of leeg staan.

Wel vinden we het uitzicht vanaf het panorama terras enorm mooi. Hier kijk je over de Moezel uit op Traben. Ook het eten wat je hier krijgt is gigantisch. Zo hebben wij samen écht wel genoeg aan één panini van ruim een halve meter.

Na ons bezoek aan Trarbach steken we de brug weer over naar Traben. We klimmen omhoog door de straatjes richting de kerk. Naast de kerk ligt het oudste vakwerkhuis van Traben en ook het oude stationsgebouw is erg mooi.

Waar we zeker van genieten zijn de leuke cadeauwinkeltjes waar ook Tobi mee naar binnen mag. Al spelend met de snoepjes van de winkeljuffrouw steelt hij de show. Het meenemen van een souvenirtje konden we dan ook niet weerstaan. Voordat we teruglopen wilden we graag nog een ijsje eten. Dat hadden we voor vertrek al afgesproken. Op een terrasje bij een patisserie in Traben, direct langs de Moezel, bestellen we dé Mözelbecher! Dit is een coupe met wijnijs, druiven en een scheutje sekt. Daarna slingeren we samen langzaam terug naar de camper waar we genieten van een heerlijk avondje op ons eigen terrasje onder de luifel.

Kröv een pittoresk dorpje met een gezellige dorpskern

Zes kilometer verderop belanden we opnieuw in een hele andere omgeving dan waar we vandaan komen. We stoppen voor een bezoekje en overnachting in Kröv. Een pittoresk dorpje met een gezellige dorpskern.

Waar de Moezel eerder recht voor ons lag maakt die bij Kröv een grote bocht. Het lijkt wel alsof je in een groot voetbalstadion zit. Alleen dan gevuld met wijnranken.

In Kröv zelf heeft de gemeenschap haar best gedaan om het dorpje op zijn mooist te presenteren. Dat zie je terug in mooi aangelegde parkjes met schitterende bloemen en bankjes waar je kunt genieten van het uitzicht over de Moezel. De woningen die netjes onderhouden zijn en waar nodig opnieuw geschilderd. En een dorpskern met veel restaurantjes die veel aandacht besteden aan de ingang naar hun wijnkelders.

Wat ook terugkomt in het straatbeeld zijn blote billen. Vooral van een ouder die een jongetje op de billen slaat. Maar bijvoorbeeld ook bordjes tegen de gevels waarop alleen billen staan afgebeeld. Wat dit precies betekent weten we niet maar is allerminst een opvallende verschijning.

In het centrum strijken we neer we op een terrasje. Een wat verlegen jongetje met downsyndroom durft niet dichtbij Tobi te komen. Na enige tijd komt hij toch dichterbij en vraagt naar de naam van ons hondje. Als we hem vertellen dat hij Tobi heet begint hij opeens keihard te lachen. Hij kijkt naar zijn vader en zegt; “maar dan ben jij ook een hond, want jij heet ook Tobi”.

Onderweg terug naar de camper stoppen we bij de lokale supermarkt voor het eten vanavond. Ze hebben hier een mooie slagerij dus gaan we voor varkenshaasringen met courgette, uitjes en paprika. Een heerlijke feta salade met gebakken aardappeltjes erbij en smullen maar. Superlekker!!

Bij de afwas ontmoeten we een stelletje uit België. Ze voeden een pleegkindje op. Als het kleine meisje net op het toilet zit horen we opeens “allee, ge moet eerst uwe poeperd nog afkuisen”. Waarbij we beide denken, wat is het toch heerlijk al die verschillende mensen, hun talen en eigen gebruiken, het is vakantie!

Graach an der Mosel behalve een harmonieorkest stil en verlaten

Graach aan de Moezel in het Graachen hemelrijk. Dit behoeft eigenlijk geen verdere uitleg dat we hier graag zijn. Tot zover de woordspeling.

Een belangrijke reden voor ons om naar Graach te gaan is dat we morgen vanaf deze plaats redelijk te voet naar Bernkastel-Kues kunnen lopen. Verder is in Graach niet veel te zien en is gewoon een klein dorpje waar iedereen elkaar kent.

Voor ons was het even zoeken om op de camperplaats te komen. Tussen de camperplaats en Graach ligt een grote weg die je ergens over moet steken. De navigatie stuurt ons telkens het dorpje in waardoor we keer op keer door de smalle hoofdstraat rijden.

Gelukkig is een man vanaf de camperplaats op zijn fiets gesprongen om ons te helpen. Hij zag ons rijden en herkende onze camper van de vorige plek waar we stonden. Zo lukt het ons toch om via een smal weggetje naar de overkant te komen.

Vanuit de camper hebben we aan de ene kant uitzicht over de Moezel. Aan de andere kant kijken we uit op een berg met wijnranken. Inchecken is beperkt mogelijk in de ochtend en middag. Achteraan op het terrein is een kleine receptie. Als we kwart voor vier op de deur kloppen komt een vriendelijk meisje naar buiten met de mededeling dat we nog een kwartiertje mogen wachten voordat de luikjes opengaan. Met dit uitzicht is wachten natuurlijk geen probleem.

Hoewel de weersvoorspellingen voor vandaag niet best waren schijnt volop de zon. Het is zelfs warm waardoor we lekker bij de camper luieren en genieten van een hapje en drankje. In de avond horen we een harmonieorkest spelen. We besluiten naar de dorpskern te wandelen en gaan op de muziek af. Het blijkt de wekelijkse repetitie avond te zijn.

Als de repetitie is afgelopen lopen we verder het dorpje in. Op zoek naar enig vertier. Het dorpje is stil en verlaten. Wel komen we nog een mini bibliotheek tegen. Het lijkt op een ouderwetse telefooncel. Hier mag je een boek meenemen, terugbrengen of ruilen. Iets wat we in Nederland ook steeds vaker in het straatbeeld zien verschijnen. Jouke heeft net haar eigen boek uitgelezen en kijkt tussen alle Duitse en Engelstalige boeken of een boek in het Nederlands geschreven is. Ze heeft wederom geluk waardoor ze vanavond voor het slapengaan nog een verhaaltje kan voorlezen.

Bernkastel-Kues sfeervol met diverse vakwerkhuizen

Wakker worden! Stipt acht uur loopt de wekker af. Één minuut over acht.. triiing! Ja, daar zul je hem hebben. Snel ons bed uit slippers aan en op naar de receptie. Daar komt iedere ochtend een foodtruck met verse broodjes. Hoewel Edwin snel was is hij toch voorlaatste in de rij. Binnen twintig minuten heeft iedereen zijn ontbijtje gehaald en is de foodtruck alweer verdwenen, tot morgenochtend!

Via een voetpad langs de Moezel lopen we naar Bernkastel-Kues. Fijn is dat dit pad niet bedoeld is voor fietsers waardoor Tobi dus vrijuit kan snuffelen. Even later roept een vrouw “hallo buurtjes!”. Wij kijken om ons heen maar is verder niemand te bekennen. Dan moeten ze het wel tegen ons hebben, toch? We kijken nog eens goed omhoog richting grote weg en zien dat het onze buurtjes zijn van de vorige camperplaats.

In Bernkastel-Kues vind je diverse vakwerkhuizen. Zeer leuk zijn de smalle straatjes, gezellige pleintjes en winkeltjes. In één van de huizen is een antiekwinkel gevestigd over drie etages. Voor ons een uitgelezen kans om tussen alle spullen door ook de binnenkant van zo een oude woning te bekijken.

De nodige terrasjes mogen natuurlijk ook niet ontbreken. Cappuccino, tosti’s met mozzarella, een colaatje en een biertje. Zo genieten we in de zon op het terras van alle lekkers, de mensen die voorbij lopen, straatmuzikanten en buurten met de buurtjes. Niet alleen met de buurtjes die we onderweg tegenkwamen maar ook die ons eerder geholpen hebben met zoeken naar de camperplaats. Zo leren we tijdens onze reis steeds meer mensen kennen en geeft toch een extra dimensie aan een camper vakantie.

Na al het moois te hebben bewonderd in Bernkastel-Kues nemen we een ijsje mee voor onderweg. Het voetpad is 2,5 kilometer lang tot de camper en daarmee prima te doen. Terug bij de camper maken we samen een maaltijdsalade met een broodje zalm. Een andere buurman komt langs “psst.. psst.. hier heb je de code voor de douches. Normaal moet je hier twee euro voor betalen maar nu is het voor jullie gratis.”

Belangrijker is dat je die code alleen bij de receptie kunt kopen. Die is twee uurtjes in de ochtend en twee uurtjes in de middag geopend. Douchen kan ook maar tot tien uur ‘s avonds. Kom je later heb je pech!

Vermoedelijk heeft de beste man zijn code met iedereen gedeeld want opeens was het erg druk bij de douches. In de avond spelen we nogmaals het spelletje regenwormen waarmee Jouke voor haar weer een goede nachtrust heeft verdiend, drie keer dikke winst!

Wasserbillig het eerste punt waar de Moezel Luxemburg raakt

Het is acht uur. Tijd voor broodjesservice! Jouke snelt naar de receptie en dan is het wachten op de foodtruck. Die is nog niet gearriveerd en toch is ze al vijfde in de rij. Vervolgens duurt het nog zeker 15 minuutjes voordat de foodtruck er is en is het opnieuw topdrukte. Teruglopend naar de camper hoort Jouke nog twee mensen ruziën over een vrijgekomen camperplaats direct aan de Moezel.

Spullen inpakken en rijden maar. Vandaag maken we een mooie tocht die begint langs de Moezel met halfweg, nabij Piesport, een geweldig panorama uitzicht over de Moezel. Via diverse haarspeldbochten zakken we zigzaggend af naar beneden totdat we bij de supermarkt zijn. Daar leveren we alle leeggoed in van Duitsland.

Een stukje achter Trier komen we aan bij onze bestemming. De camping Schützwiese in Wasserbillig. Dit is het eerste punt waar de Moezel Luxemburg raakt. Althans, als je net als wij in Koblenz start. Hier is ook het punt waar de sauer samenkomt in de Moezel.

Vanaf hier stroomt de Moezel precies over de landsgrens tussen Duitsland en Luxemburg. Dit is goed te zien aan het pontje over het water die aan elke zijde een landsvlag heeft hangen. De oorsprong van de Moezel bevindt zich in het berggebied Bussang Frankrijk. Daar waar het water niet meer dan een straaltje uit de kraan is.

Nu we in Luxemburg zijn aangekomen zwaaien wij ons Moezel avontuur af en reizen verder door Luxemburg. Wij zijn enorm benieuwd wat we in dit land mogen beleven.