Onze reis door Noord Spanje was een avontuur vol verrassingen, van de levendige straten van Pamplona tot het stille, middeleeuwse dorp Frías. We ontdekten het contrast tussen bruisende steden en rustige bergdorpjes, proefden Rioja-wijnen, verkenden kloosters en ontweken regenbuien. In dit verslag nemen we je mee op onze camperreis door Noord Spanje, van de San Fermín-feesten tot de rust van de Picos de Europa. Ontdek samen met ons wat het noorden van Spanje zo bijzonder maakt!

Pamplona: De Stad van de Stierenrennen

Vanuit Sare (Frankrijk) is het een kwestie van twee keer knipperen met je ogen en we zijn al in Noord Spanje! De bewegwijzering is anders, de rotondes maken plaats voor tunnels, en meteen merk je dat er meer leven op straat is. De Spanjaarden lijken veel spontaner en gezelliger. Of ligt dat misschien aan het feit dat we in Pamplona zijn beland?

Edwin zingt ondertussen vrolijk ‘Una Pamplona Blanca’, maar dan met wat persoonlijke aanpassingen over een ‘witte duif’. Als échte stier (jawel, sterrenbeeld) voelt hij zich hier als een vis in het water.

We lopen langs de rivier de Arga, door de enige intact zijnde toegangspoort van de ommuurde stad, en komen terecht in de ‘Jardines de la Taconera’, een groen stadspark met prachtige beplanting, wandelpaden en sculpturen. Heel charmant, tot de lokale eekhoorn in het park ons een beetje uitlacht terwijl hij zich een weg baant naar zijn volgende nootje.

Via het pelgrimspad komen we in het centrum, beroemd om het jaarlijkse San Fermín-feest, waarbij stieren als wilde beesten door de straten rennen, achtervolgd door een menigte mensen die ergens tussen moed en pure paniek in zitten. Eén van die straten is ‘La Estafeta’, waar we heerlijke pintxos (soort tapas) eten. Eerst is het zoeken naar een plekje op het terras, maar zodra de vuilnisophaaldienst langskomt, is iedereen gevlogen. Nu zie je precies wie (wij) de toeristen zijn.

Zoals de ‘bull run’ eindigt in de stierenarena, zo eindigt onze tour daar ook, met een audiotour via onze smartphone. Je kunt het je bijna voorstellen: bloedstollende stierengevechten, duizenden mensen in de arena… enigszins triest voor de dieren, maar tegelijkertijd een mooi stukje Spaanse cultuur.

Logroño: De Wijnhoofdstad van La Rioja

Logroño is de hoofdstad van de wijnregio La Rioja. Als je de stad Pamplona uitrijdt, is het één rechte lijn door Noord Spanje naar dit mooie stadje. De rit is niet spannend, maar de tankstop net buiten Pamplona is wel spannend! Langs een oefenterrein waar ouders hun kinderen rijles geven, tanken we voor het eerst deze vakantie een stuk goedkoper dan in Nederland. Boodschappen aan boord, brandstoftank vol en niemand gebotst: dat voelt goed.

Aangekomen in Logroño, rijden we naar de dichtstbijzijnde camping in het centrum. Helaas is het niet vanzelfsprekend om zomaar aan te rijden en te overnachten. Jouke springt uit de auto en zet haar charme in. “Met een kleine camper kunnen we je misschien helpen,” zegt de receptionist. Nou, onze camper meet precies 5 meter en 95 centimeter, grapt Jouke. “Oké, kom maar door!”

En zo staan we op loopafstand van het centrum van Logroño. Een korte wandeling langs de rivier de Ebro brengt ons naar een voetgangersbrug met uitzicht op twee andere bruggen “de ‘Puente de Hierro’ en de ‘Puente de Piedra’”. Ondanks de warmte laten wij ons niet tegenhouden om dit stadje te bezoeken. Het is dertig graden, maar we houden het vol!

In Logroño is het straatleven een feestje. Overal zie je mensen hangen aan de bar, een pintxo in de ene hand, een glas wijn in de andere. Zo ook in de bekende tapasstraat ‘La Laurel’. Tobi krijgt even rust op het terras van Café Calenda. En daar is het genieten van de lokale sfeer: een groep meiden speelt een kaartspel, twee werklieden drinken bier, en een oude man laat zich een ijsje smaken.

Elciego: Wijn en Cultuur in La Rioja

In Spanje schijnt altijd de zon, zeggen ze. Nou, vandaag was het wel even een ander verhaal. Het regent namelijk zo hard dat de straten van de camping blank staan. Vermoedelijk komt dit vaker voor, aangezien de campingbeheerder precies weet welke putjes hij moet ontstoppen terwijl hij met een grote bezem het overtollige water van de ene kant van de straat naar de andere veegt. Of beter gezegd, gooit.

Als Jouke wil douchen? Dan moet ze maar even de herenruimte nemen, want alles is ondergelopen. Gelukkig hoorden we het onweer naar ons toekomen, zodat we zelf precies op tijd onze deurmat en stroomkabel hadden binnengehaald voordat de regen het hele terrein overnam.

Ondanks de regen rijden we door naar Elciego, een pittoresk dorpje in Noord Spanje dat nauwelijks op de kaart te vinden is, maar met een charme die niet te evenaren is. Bij aankomst op de camperplaats, behorende bij de naastgelegen ‘Bodegas Valdelana’, staan we eerst samen met twee andere campers. Al snel zijn die weer vertrokken en zo zitten we hier, helemaal alleen, met uitzicht op de glooiende heuvels van de Rioja-regio.

We lopen via een steile klim langs de kerk het dorpje in. Er zijn nauwelijks toeristen, wel een enkele inwoner die de lokale markt bezoekt. Twee kraampjes naast elkaar in een soort van hal. De ene heeft groente en fruit, de ander verse olijven en blikken met eten.

Hoe dichter we bij de markthal komen, hoe drukker het wordt. Twee vrouwen lopen met stokbrood onder de armen. Een kindje danst op straat en snoept van een zakje olijfjes. Een aantal anderen staan gezellig met elkaar te kletsen. Op het drukste moment zijn er wel zo’n tien inwoners in het dorp.

Als we bij de bakker aangesproken worden door een oude dame, vertelt ze over haar ‘bodega’. Het merendeel in de Rioga-regio draait namelijk om wijnbouw. Voor een rondleiding met proeverij zijn we bij haar altijd welkom. Ze produceert drie hele goede wijnen, vertelt ze.

Zo belanden we in de namiddag in een taverne voor een ‘menu del día’. Een dagmenu bestaande uit aardappelsoep met vogelnestje en een gepocheerd eitje. Gevolgd door spareribs met gebakken aardappeltjes en een honingsausje. Als toetje krijgt Jouke een pannenkoek met banaan, slagroom en chocolade. En omdat Edwin graag iets met ijs wil, krijgt hij een verpakking van Ola op een schaaltje met een klein lepeltje voor de vorm. Bij terugkomst op de camperplaats staan alle plekken opeens vol.

Elciego: Geboorteplaats van de Rioja-kwaliteitswijn

We hebben besloten om nog een extra dag en nacht in Elciego te blijven. De legende van dit dorp gaat terug tot de 11e eeuw. Het verhaal gaat over een blinde man die midden in het dorp een taverne had. ‘Ciego’ betekent ‘blind’ in het Spaans, en zo ontstond de naam Elciego.

De huizen in Elciego stammen uit de 16e tot de 18e eeuw. Je ziet het verschil in de bouwstijl: de bogen boven de deuren en ramen, de zandstenen muren met balkons die zijn afgezet met staal, en de bijzondere luchtgaten die leiden naar de ondergrondse wijnkelders, bedoeld om de wijnvaten van frisse lucht te voorzien.

Vandaag is het een stuk drukker op straat dan gisteren. Als we naar het bakkertje lopen, is de wachtrij inmiddels langer dan alle mensen die we gisteren in totaal hebben gezien. Verderop kopen we nog twee flessen water bij de kruidenierswinkel, zodat we zeker voldoende water bij ons hebben in de warmte.

Daarna begint onze wandeling door het Rioja-gebied in Noord Spanje. Nog voordat we goed en wel op pad zijn, hebben we al een verkeerde afslag genomen, waardoor de route iets langer is dan gepland. We dwalen door de wijngaarden, kijken uit over het glooiende landschap en komen een aantal bodegas tegen.

Eén daarvan is Marques de Riscal, met het naastgelegen luxueuze hotel die tot de duurste van Spanje behoort. Het hotel is ontworpen door de Canadese architect Frank Gehry die ook het iconische Guggenheim Museum in Bilbao heeft ontworpen.

De bekendheid van deze bodega is echter te danken aan Jean Pineau, die experimenteerde met wijnbouw, en veel heeft bijgedragen aan de kwaliteitsnormen voor Rioja-wijn zoals we die vandaag de dag kennen. In Elciego wordt zijn naam geëerd, en ter nagedachtenis aan hem is er een boog geplaatst bij het hotel.

Als afsluiting van de dag is er niets beter dan een heerlijke Rioja-wijn uit één van de bodegas in Noord Spanje, samen met een Franse uiensoep en een Italiaanse pizza. Zo wordt onze Zuidwest-Europese maaltijd opnieuw één groot feest!

Haro: Het Hart van Noord Spanje in La Rioja

Opnieuw hebben we heerlijk geslapen in Elciego. De ochtend begint rustig en Edwin besluit een rondje te lopen met Tobi. Samen maken ze een kleine klim naar ‘Bodegas Bouza’, een wijnmakerij op een hoger gelegen punt van het dorp. Van daaruit heb je een prachtig panoramisch uitzicht over Elciego en de omliggende wijngaarden.

Na een stevig ontbijt is het tijd om de boel in te pakken en alles gereed te maken voor vertrek. Maar eerst nog even stoppen bij ‘Bodegas Valdelana’ om een paar flesjes Rioja in te slaan. Het is nog vroeg in de ochtend, maar wat is er beter dan een wijnproeverij om de dag mee te beginnen?

Daarna is het dan echt tijd om door te rijden. Via een schilderachtige binnendoorroute komen we aan in Haro, een charmant stadje met slechts twaalfduizend inwoners. We parkeren de camper op een kleine, veilige plek achter een hek, op een paar honderd meter van het stadscentrum.

Wandelend door de stad genieten we van de mooie oude gebouwen, met hun karakteristieke erkers. Hoewel sommige van deze panden wat onderhoud kunnen gebruiken, geven ze de stad een unieke uitstraling. De pleinen zijn prachtig aangelegd, en overal bloeien de bloemen in volle glorie.

In een pittoresk straatje stoppen we even bij een patisserie, waar ze de beroemde wijntruffels ‘Trufas de Vino’ verkopen. Zoals de naam al doet vermoeden, zijn het chocoladebonbons met een wijnvulling. We lopen verder en ontdekken hier en daar beelden die de stad een bijzondere sfeer geven. Tobi en Edwin verstoppen zich voor een grappige foto in de grote letters van ‘Haro’, terwijl Jouke haar schoenen laat poetsen in ruil voor haar zonnebril.

Als de siësta in Noord Spanje bijna ten einde is, trekken we naar een gezellig straatje waar de wijnvaten als bartafels buiten staan. Het perfecte moment om een paar ‘pintxos’ te proeven, samen met een glas wijn. Wat is het toch heerlijk om te genieten van de lokale specialiteiten en de levendige sfeer in de stad.

Aan het eind van dit straatje staat de Saint Tomás-kerk. De basiliek waar we eerst naartoe wilden, is gesloten vanwege een bruiloft, maar gelukkig kunnen we de kerk van Saint Tomás wel binnen. Op het moment dat we de kerk binnengaan, begint er net een kerkdienst. De orgelman speelt enkele liederen, en de nonnen begeleiden de dienst met hun gezang. Het is een serene ervaring en een mooi moment om even in stilte te genieten van de pracht van de kerk.

Vervolgens besluiten we een bezoekje te brengen aan de supermarkt ‘Mercadona’, een gigantisch moderne winkel die pas nieuw is. Aangezien alle winkels op zondag gesloten zijn, doen we alvast inkopen voor twee dagen. En die winkel is groot, groter, grootst! Behalve de winkelwagentjes dan. Die zijn een beetje aan de kleine kant, ongeveer de helft van wat wij gewend zijn.

We vullen onze kar met verse groenten, vlees en vis, en staan even te kijken hoe ze de ham ter plekke voor je snijden. Dat wordt smullen op stokbrood morgen! Maar het weer werkt niet mee: de regen begint weer te vallen. We sprinten snel terug naar de camper, maar zodra we drie straten verder zijn, begint de regen steeds harder te vallen. Nog één bocht verder en het lijkt wel een waterpartij. De straat wordt overspoeld door wind en regen.

Edwin, met boodschappentas in de ene hand en Tobi in de andere, draait om en vlucht terug het hoekje om. We vinden toevlucht in het eerste café dat we tegenkomen, met een afdak waar we even kunnen schuilen. Jouke rent, een beetje in paniek en helemaal doorweekt, achter hen aan. Net op tijd, voordat de regen ons helemaal doorweekt tot op de onderbroek, mogen we met Tobi het café in. Voor de mensen die er al zitten, is het waarschijnlijk een beetje een invasie, maar voor ons is het een verademing om even droog te zitten.

De bediening spreekt hier nauwelijks Engels, maar we doen ons best met een ‘cerveza’ en een ‘grande café’. Twee grote drankjes en, voor we het weten, krijg je nog een flinke hoeveelheid wisselgeld terug van vijf euro. Zodra de regen wat minder wordt, rennen we snel terug naar de camper. Daar wachten we ons droog in te pakken en genieten van een kant-en-klaar maaltijdsalade. Terwijl Edwin zich over het koken ontfermt, wast Jouke de borden af. Het lijkt een rustige afsluiting van de dag, maar wat een avontuur was het!

Frías: Een Middeleeuws Dorp op de Rotsen

De route naar Frías is er één die je niet snel zult vergeten. We nemen de meest avontuurlijke route door het natuurgebied ‘Montes Obarenes-San Zadornil’. Het is een klim van jewelste, met haarspeldbochten en een grindweg die je hele camper laat rammelen. Toch is het uitzicht over de groene bergen, met de gieren die boven ons zweven adembenemend. En dan, ineens, verschijnt Frías op de top van de rotsen.

Frías is klein, maar het voelt als een stad uit een middeleeuws sprookje. Het kasteel dat in de rotsen is gebouwd lijkt uit de stenen zelf te groeien, terwijl de steile kerk en de ‘hangende huizen’ je bijna duizelig maken. De huizen hangen letterlijk boven de rivier de Ebro, alsof ze elk moment om kunnen vallen.

Vanuit de camperplaats ziet het eruit als een heuse pelgrimstocht om in Frías te komen. Toch is het in totaal slechts 1,5 kilometer lopen met een totale klim van 53 meter. Via een Romeinse brug over de rivier de Ebro wandelen we in één rechte lijn naar het hoogste punt van het dorp, waar we genieten van een drankje met uitzicht over het groene landschap. Op de terugweg komen we een vriendelijke dame tegen die bramen plukt. “Ze zijn lekker zoet, proef maar! Niet te bescheiden, neem maar een volle hand.”

De avond sluiten we af met een gezellige borrel bij de camper, terwijl we het stadje nog eens in ons opnemen. Frías, wat een juweeltje!

Oña: Klooster in het Groene Noord Spanje

De komende week belooft het weer in Noord Spanje nogal een rollercoaster te worden. Terwijl de temperaturen in onze gekozen richting flink gaan dalen, met regenbuien die over de bergen trekken, besluiten we een alternatieve route te nemen. Maar niet ver weg; we blijven in de buurt en rijden naar Oña!

Om bij de camperplaats te komen, heb je twee ingangen naar een lange zandweg. De eerste ingang, voor ons, gaat over een klein bruggetje met een maximale belasting van 2,5 ton. Handig om even goed op te letten, want dit zou wel eens de grootste uitdaging van de dag kunnen zijn! Vanaf de weg gezien ligt de camperplaats aan de andere kant van de rivier de Oca, en we kunnen niet anders dan even stil staan om naar het karamelkleurige water te staren. Dat is niet iets wat je elke dag ziet.

Oña ligt tussen indrukwekkende rotsen en staat bekend om haar klooster “Monasterio de San Salvador“. Een bezoek omvat toegang tot de sacristie en het klooster, maar het dorp zelf heeft ook genoeg te bieden. We strijken neer bij een gezellig barretje voor wat tapas. Daarna lopen we naar de lokale supermarkt, waar we uiterst vriendelijk worden geholpen. En ja, Tobi mag gewoon mee naar binnen, wat een gastvrijheid in Noord Spanje!

‘s Avonds koken we gezellig in de camper, en ondertussen denken we na over de volgende etappe van onze reis. Waar zal het ons naartoe brengen? In ieder geval hopen we op een beetje warmer weer, want de komende dagen zullen we de kou toch maar liever vermijden.

León: In Spanje schijnt altijd de zon

De ochtend begint niet zo veelbelovend. Water, regen, natte straten. Het is niet bepaald het perfecte weer voor een avontuurlijke dag. We zitten met een kop koffie naar buiten te kijken, de route die we gisteren uitstippelden in de hand. Het idee was om rustig terug naar Frankrijk te rijden en daar de zon op te zoeken.

Maar wacht! We zingen toch maar even ‘In Spanje schijnt altijd de zon’ en bekijken de weerkaart nog eens goed. Binnen enkele minuten verdwijnt het oorspronkelijke plan in de prullenbak. Het avontuur roept ons verder Spanje in! Zo trekken we op een grijze ochtend richting León, waar we het zonnetje uiteindelijk weer vinden en de weersverwachting voor de komende dagen er goed uitziet.

Aangekomen in León besluiten we het rustig aan te doen en de stad morgen pas echt te verkennen. De camperplaats ligt vlakbij een voetbalveld waar jongeren hun trainingssessie hebben. En daarnaast is er een stadspark in aanbouw, wat voor Tobi de perfecte speeltuin blijkt te zijn. Lekker rennen en springen door het gras!

Voor het avondeten maakt Jouke een frisse salade terwijl Edwin het vlees braadt. Vanuit Oña hebben we een bijzondere delicatesse meegenomen: een soort chorizo-worst, maar dan gevuld met buikspek. Een heerlijk avontuur voor de smaakpapillen!

Na het eten spelen we een potje Regenwormen, en het lijkt wel of Jouke speciaal voor dit moment geboren is. Ze gooit maar liefst 36 met de dobbelstenen! De avond eindigt met dikke pret en dikke winst, perfect voor een goede nachtrust.

León: De Leeuw van Noord Spanje

De stad León, met als beeldmerk de leeuw, is een groene stad! Je vindt hier veel parkjes, schitterend aangelegde rotondes en langs de weg stroken met groen. Binnen een kwartiertje lopen vanaf de camperplaats staan we middenin de stad, bij een immense kathedraal, met twee torens aan de zijkant en een roosvenster in het midden.

We betreden de stad door één van de toegangspoorten, dwars door de oude stadsmuren. Het is bijzonder om te zien hoe in deze muur zelfs een ziekenhuis is gebouwd! Ambulances rijden hier door een voetgangersgebied (ja, echt!). De spoedeisende hulp bevindt zich aan de buitenkant van de stadsmuur, terwijl de bezoekersingang aan de binnenkant ligt. Een beetje een doolhof, maar wel uniek!

De kathedraal ‘Catedral de Santa María de Regla’ staat centraal op Plaza Regla, een groot plein waar we even de tijd nemen om van het uitzicht te genieten. Rond dit plein en andere pleinen in de stad staan indrukwekkende gebouwen, zoals de Plaza San Isidoro met de gelijknamige kerk, en het Plaza San Marcos met het statige San Marcos-gebouw dat nu een luxe hotel en museum is. Natuurlijk mag een Plaza Mayor niet ontbreken.

In León krijg je bij vrijwel elk drankje op het terras een tapas geserveerd. Van pittige paella tot gekruide aardappelsalade, het is een smakelijke manier om de stad te leren kennen. Toch is het raadzaam om niet al te lang op dezelfde plek te blijven zitten. We zien namelijk een aantal vrouwelijke studenten op de Plaza Mayor die ineens in een intense knuffelsessie terechtkomen, gevolgd door wat dronken die op de grond belanden. Na wat gênante scènes besluiten we maar verder te trekken.

León heeft ook een typische stadsdynamiek. Zwervers in de parken, bedelaars bij de toeristische hotspots en de toegang tot bezienswaardigheden wordt geregeld op basis van verschillende prijscategorieën: brons, zilver of goud. Hoe meer je betaalt, hoe meer je mag zien. En dan, voor de eerste keer deze vakantie, zien we het: het wegtreintje waar Edwin zo van houdt.

Na de nodige drankjes en hapjes met een hoge ‘wow-factor’ besluiten we terug naar de camper te wandelen en de avond voor een keer rustig te beginnen. Maar we kunnen de stad niet zomaar loslaten, dus ‘s avonds trekken we weer de stad in. De barretjes, de restaurantjes met binnentuinen en de sfeervol verlichte gebouwen zorgen voor een gezellige avondwandeling door de stad.

Andere bezienswaardigheden Noord Spanje

We zijn in Noord Spanje goed op weg naar de toppen van het Picos de Europa-gebergte, maar de weersvoorspellingen voor de komende dagen zijn niet bepaald hoopgevend. Wolken, regen, en temperaturen die niet boven de 15 graden uitkomen… Niet ideaal voor een bergbeklimming. We hadden ons het avontuur iets anders voorgesteld: met de zon op de huid, uitkijkend over het ruige landschap.

Toch willen we de omgeving niet zomaar laten liggen. De regio rondom Picos de Europa is namelijk prachtig, met interessante dorpjes zoals Potes en Covadonga, en zelfs een kabelbaan in ‘Fuente Dé’ waar Tobi in de rugzak mee mag. En dan is er nog het kleinste strand van de wereld bij Gulpiyuri, een maanvormig strandje van slechts 40 meter breed. Ook het vakantiehuis van Gaudí in Comillas is een must-see.

Maar ondanks alle bezienswaardigheden in Noord Spanje is het niet het ideale moment om de bergen in te trekken, met zo’n grijze lucht en wolken die het uitzicht blokkeren. We besluiten daarom de plannen even om te gooien en ons avontuur in het zonnigere zuiden voort te zetten. In plaats van de bergen zoeken we nu het Navarra-gebied op. Wie weet wat we daar gaan ontdekken!

---

Wil je graag iets toevoegen of delen? Laat een reactie achter onderaan deze pagina.