Alonissos Griekenland een rustig eiland van de Sporaden
Na een fijne vlucht en een wel erg korte landingsbaan zijn we geland op het Sint Maarten van Griekenland, het eiland Skiathos. De landingsbaan is zo kort dat je zo weer het water inglijdt als je niet op tijd stil staat met het vliegtuig.
Vervolgens varen we met de ferry van Skiathos via Skopelos naar Alonissos. Het gebruik van de boot is voor ons namelijk de enige manier om in Alonissos te komen.
Alonissos Griekenland
Als je van eilandhoppen houdt, is een start van je vakantie op het eiland Alonissos dus een goed idee, omdat je direct wordt getrakteerd op een prachtige boottocht met fantastisch zonnig weer.
Onderweg naar Alonissos zien we veel kleine eilandjes, een groene natuur en natuurlijk blijven we continu zoeken naar de beschermde monachus-monachus zeehond die in dit gebied leeft, waarover later meer.
Eenmaal aangekomen in Alonissos verblijven we in hotel Atrium. Een hotel met twee zwembaden en een eigen poolbar. Vanuit de kamer hebben we prachtig zeezicht, dat is volop genieten!
Monachi Monachi Museum Alonissos
Na een bewogen nacht lopen we naar de haven van Alonissos. Daar vinden we het Monachi Monachi (MoM) museum over de zeldzame monniksrob. Het is één van de grootste zeehondensoorten ter wereld waarvan nog zo een vijfhonderd dieren leven in dit gebied, het National Marine Park van Alonissos.
Het zal overigens wel moeilijk zijn om ze te spotten want ze leven vooral in de steengrotten onder water tegen de eilanden. De naam monniksrob is vernoemd naar de monniken omdat ze een keppeltje hebben op hun buik, wat zien ze er toch schattig uit hé?
We lopen het museum uit en horen een hard geluid, TOET.. TOET..! Een boot legt aan en het eiland krijgt enkele toeristen erbij. Voor ons tijd om weer verder te gaan op zoek naar mooie plekjes.
Alonissos groen stil en verlaten
Het eiland Alonissos, gelegen in het noordwesten van de Egeïsche Zee, is 20km lang en 4,5km breed. Dit eiland telt slechts 2985 inwoners en is daarmee zelfs minder dan het inwonersaantal in ons eigen dorpje waar we wonen. Aangezien hier weinig toeristen zijn is het nog authentiek, rustig en zie je voornamelijk locals die op enige manier geld proberen te verdienen.
Om Alonissos goed te beleven heb je eigenlijk een auto of scooter nodig om je te verplaatsen op dit eiland. Openbaar vervoer is er wel maar toch heel anders dan je misschien verwacht. Vanuit Patitiri (de hoofdstad) heb je twee keuzes. De ene buslijn gaat naar Old Village (Chora) en de andere buslijn naar Steni Vala, een vissersdorp, ruim tien kilometer verderop.
Vissersdorp Steni Vala
Voor 1,70 euro nemen we de bus naar Steni Vala. Aan de teksten in de bus kunnen we lezen dat dit een Nederlandse bus is uit de jaren zestig/zeventig en we vinden het dan ook heel bijzonder dat deze überhaupt nog rijdt. De lederen bekleding is volledig gescheurd. De rugleuning klapt vanzelf naar achteren en de buschauffeur moet af en toe stoppen om de automatische deur een duwtje te geven. Zo een bus dus! Eenmaal aangekomen in Steni Vala stoppen we bij de haven. Als je lekkere vis wilt eten moet je hier zijn.
We lopen door via een bospaadje en komen langs enkele huisjes. Wat een krotten, veel troep voor de deur en de wasmachine staat gewoon buiten. Een oude man is een visdraad aan het optuigen en we proberen een praatje te maken. De beste man spreekt alleen Grieks dus dat valt voor ons niet mee. Enkele huisjes verder zien we een klein kapelletje (Steni Vala kapel) met daarachter een pareltje van een strand. Het is Steni Vala Beach met azuurblauw water, een kiezelstrand en uitzicht op verschillende andere eilanden. Wat is het mooi hier en er staan ook nog bedjes met een parasol.
We kijken om ons heen en we zijn bijna de enige hier op zo een mooie plek. De strand juffrouw komt nog even uit haar wachthuisje gekropen en voor maar 2,50 euro per persoon mogen we eerste klas genieten van ons privé strand.
Restaurant Ostria het beste in de hoofdstad Patitiri Alonissos
Het aantal restaurantjes op Alonissos is beperkt. Toch is voor de toerist voldoende keuze met enkele tientallen opties. Voor het avondeten hebben we een bijzonder restaurantje gevonden, Ostria genaamd. Dit restaurant heeft het certificate of excellence gekregen. Het is een mooi restaurant, direct aan zee met een fijne ambiance. We bestellen een calamari (baby inktvis) en zeebrasem. Deze avond hebben we enorm genoten van het uitzicht en het excellente eten.
Op de klim terug naar boven, ons hotel ligt namelijk een stukje hoger op de berg, zijn de straatjes smal en lijkt de stoep vergeten. Op het kleine stukje stoep wat wel is aangelegd staan twee lantaarnpalen. Tussen de twee lantaarnpalen staan ook nog kleine paaltjes die misbruikt worden als prullenbak.
Het is zigzag van de weg op de stoep, klauterend naar boven. Plotseling horen we wat geritsel naast ons. We denken nog even aan een salamander of misschien wel een vogeltje. Het geluid wordt harder en opeens schrikken we ons rot. Een zwerfkat springt uit de prullenbak, schrikt zelf ook en eindigt in een hilarisch momentje.
Old Village (Chora) de oude hoofdstad van Alonissos
Na een ochtend strand en een lekkere Griekse wafel met yoghurt, fruit, noten en honing zijn we naar Old Village gegaan. Dit is de oude hoofdstad van Alonissos welke door een aardbeving in 1965 is achtergelaten door de bevolking. Het is een gezellig pittoresk dorpje en het is dan ook zonde dat de schade van de aardbeving nog altijd goed zichtbaar is. Daken zijn ingezakt, muren liggen om, zandzakken zijn versteend en.. ow ja.. er wonen ook nog enkele mensen. Weliswaar niet veel want de meeste mensen zijn vertrokken naar andere plaatsen op het eiland en daarmee is Old Village écht een zomers en zover mogelijk toeristisch dorpje geworden.
In het plaatsje vind je restaurantjes en een aantal souvenir winkeltjes. Maar het mooiste vinden wij nog altijd het adembenemend uitzicht en natuurlijk de vervallen huisjes. Na een rondwandeling, een drankje tussendoor en het bewonderen van een bruidspaar die toevallig trouwfoto’s kwam maken hebben we ook hier lekker gegeten. Dit keer bij een écht familierestaurant boven op de berg.
Greek Coffee een Griekse traditie
Het is een warme ochtend als we wakker worden in ons hotel Atrium. De airco is defect maar verder is alles prima in orde. De spullen gaan in het koffer zodat we tijdig klaar zijn voor onze overtocht naar Skopelos, het tweede eiland dat we bezoeken op de Sporaden eilanden. Dan is het tijd voor een ontbijtje. Verse croissantjes, brownies maar ook koude mini-loempia’s, een gebakken eitje, kaas, jam en choco liggen voor ons klaar.
Bij de koffiehoek staat voor ons een vreemd apparaat. Een koperen bak met zand erin. Wat zou dat zijn? Het is een Griekse traditie om in de ochtend een “Greek Coffee” te drinken. Eén schep koffie en één schep suiker gaan met water in een koperen kannetje. Dit wordt samen verhit in het warme zand totdat de koffie begint te stollen. Daarna is je “Greek Coffee” klaar en wij vinden het zelfs lekker. Je verwacht misschien een hele zoete smaak maar dat valt wel mee. De smaak ligt een beetje tussen normale koffie en een espresso.
Tip: drink je kopje niet helemaal leeg, want de onderste helft is vieze drap.
Wij hoppen door van Alonissos naar Skopelos. Want zoals wij zeggen:
“Eilandhoppen Sporaden komt maar sporadisch voor…”
Wil je graag iets toevoegen of delen? Laat een reactie achter onderaan deze pagina.
Edwin & Jouke
Iedere vakantie is voor ons een nieuwe beleving! Naast zon, zee, strand genieten wij vooral van het onbekende tussen de locals. Onze reisverslagen delen wij graag zodat iedereen kan meegenieten van onze vakantie, leut en alle lekkers.
Meer lezen? Zie onze andere reisverslagen.